صبح تا ظهر در شیراز-مدرسه خان

این متن فاقد هر گونه اطلاع خاصی از دکوراسیون داخلی و لوستر و مبل است؛ صرفا به اشتراک گذاشتن تجربه‌های جالبی از یک صبح تا ظهر در شیراز است.

گشتن شیراز برای من تبدیل شده به یه لایف استایل. به قول فریدون مشیری “شیراز را همیشه بگردیم!” و هر بار گشتن شیراز برای من کشف رمز و راز و صفا و صمیمیته.

از اونجایی که اینجا شیرازه و باید برای گشت و گذار انرژی داشته باشیم با یه صبحونه مفصل شروع می‌کنیم. برای یه صبحونه مَشتی کجا بهتر از قهوه خونه خُرَم که چند وقتیه قلیوناش رو برداشته و اختصاصی املت می‌زنه؟

قهوه خونه خُرَم به تنهایی جذابه شهری محسوب می‌شه! با اون فضای داخلی که شبیه قهوه خونه فیلماس. آدرسش هم خیابان حافظ هست بالاتر از باغ جهان‌نما

خب بعد از خوردن یه املت مفصل و یه لیوان چایی و نبات (یا به قول شیرازیا چُویی) شیراز گردی رو شروع می‌کنیم و چون قراره شیراز گردی کنیم و ماشین نداریم با اتوبوس به سمت مقصد می‌ریم. مقصد ما مدرسه خان هست. مکانی با تاریخچه قدمت‌دار اما بسیار مورد کم لطفی قرار گرفته شده.شیراز جاذبه‌های طبیعی و تاریخی زیادی داره اما مدرسه خان یکی از مکان‌هایی هست که پیشنهاد می‌کنم اگر شیرازی هستید و یا قصد سفر به شیراز دارید حتما سر بزنید.

مدرسه خان از آثار باقی مانده دوره صفویه در شیراز است که با توجه به معماری داخلی این مدرسه می‌تونیم نشونه‌های دروه صفوی رو ببینیم. می‌شه گفت این مدرسه یکی از مهم‌ترین مراکز آموزشی ایران بوده چرا که ملاصدرا سال‌ها اینجا تدرس می‌کرده و هنوز می‌شه حجره‌های قدیمی که کلاس درس و تحقیق بوده رو دید. این مدرسه درحال حاضر بیش از ۷۰ حجره داره.

در زمان ملاصدرا در این مدرسه حکمت، فقه، ادب، نجوم، علم حساب، هندسه، زمین‌شناسی، جانورشناسی، گیاه‌شناسی و شیمی تدریس می‌شده و در حال حاضر این مدرسه در روزهای شنبه تا سه شنبه محل تحصیل طلاب است. اما ورود برای عموم جهت بازدید امکان پذیر هست.

حجره‌ها دور تا دور حیاط قرار دارند و وسط حیاط حوض فوق العاده زیبا و باغچه‌ بزرگی قرار داره.

فضای تحصیل و تدریس آکادمیک خوب توی شیراز یه جوریه که باید یه درختی یا جوی آبی باشه و گرنه کسی جذب به درس نمی‌شه.

پنجره‌های بزرگ که منبت کاری و معرق‌ کاری شده بود نشون از این داره که هنر کار با چوب در تاریخچه هنری ایرانیا ریشه داره.

این مدرسه در خیان گود عربان شیراز واقع شده است.

بعد از اینکه دو ساعتی رو توی مدرسه خان گذروندیم و با کارکنای اونجا حسابی صحبت کردیم و از معماری فوق العاده زیبای این مکان لذت بردیم، شروع به قدم زدن توی کوچه‌ها قدیمی کردیم و به سرای حاج آقا خان رسیدیم. جایی که من از یک سالگی اونجا بودم و برای بیشتر از تمام پاساژهای لوکس دنیا می‌ارزه.

پدربزرگ من اینجا یه دکون کوچیک عطاری داشت و منم تنها نوه‌ی شیرازی ایشون بودم و تا زمانی که زنده بودن من رو می‌آوردن اینجا و بهم چایی و پسته می‌دادن.

دیدی یه سری جاها دیگه نه رنگ و بوی قدیم رو داره و نه اون آدمایی که باهاشون خاطره داری دیگه هستن، اما پر هست از خاطرات قدیمی؟

ادامه دادن پیاده روی توی کوچه‌های قدیمی ما رو رسوند به سبزترین خونه و کوچه شیراز. هنوز فرصت نشده داخل این خونه رو ببینم اما مطمئنم که فوق العاده زیبا هست.

حقیقتا نمی‌تونم آدرسش رو بدم چون چشمی بلدم

ارادتمند شما

ترنم، بچه کف شهر